Zaproszenie do wyjście na pustynię naszego życia

Liturgia Słowa I Niedzieli Wielkiego Postu wskazuje na dwa rodzaje zagrożeń, które mogą dotknąć człowieka:
• zagrożenia zewnętrzne – zobrazowane poprzez potop z pierwszego czytania i dzikie zwierzęta z Ewangelii, wśród których przebywał Jezus na pustyni oraz
• zagrożenia wewnętrzne – pokusy, z którymi zmaga się Pan Jezus w opisie kuszenia na pustyni.
To te zagrożenia: zewnętrzne i wewnętrzne niosą zniszczenie i śmierć.
Jednak dzisiejsze słowo Boże pokazuje coś więcej: że Bóg chce nas chronić przed tymi zagrożeniami, chce przywrócić pierwotną harmonię. W wojnie ze złem Bóg staje się naszym sprzymierzeńcem: walczy wraz z nami, za nas i w nas.
Po grzechu pierworodnym widzimy jak szybko na ziemi rozprzestrzenia się zło. Wtedy, sposobem na oczyszczenie staje się potop, z którego zaledwie osiem dusz, ośmiu ludzi zostaje uratowanych. Po potopie miłosierny Bóg zawiera z całym stworzeniem przymierze: nie ześle już wyniszczającego potopu. Noe wraz z rodziną zaufał Bogu.
Pięknie to zaufanie przeniesione zostało na współczesne czasy w filmie „Evan Wszechmogący” z 2007 roku. Bóg potrzebuje pomocnika, który mógłby zrealizować jego plan. Wybór pada na prezentera wiadomości w stacji telewizyjnej, Evana Baxtera. Nikt nie chce mu uwierzyć w to, że znów ma przyjść potop… Evan zamienia się w Noego XXI wieku. Wszyscy go wyśmiewają, drwią, ale on się nie poddaje. Buduje Arkę, które uratowała wielu ludzi. W budowie arki pomagają mu najróżniejsze dzikie zwierzęta… (https://www.cda.pl/video/4363236e0).
Ze wszystkich Ewangelistów opisujących kuszenie Jezusa na pustyni, tylko Marek, którego opis jest najkrótszy, zwraca uwagę na zwierzęta. Benedykt XVI komentując ten opis zauważył, że dzikie zwierzęta są najbardziej konkretną postacią zagrożenia człowieka, tymczasem tu – żyją w harmonii z Jezusem. To, co nie możliwe jest dla człowieka, staje się możliwe dla Boga.
Warto, żebyśmy właśnie dziś, na początku tego Wielkiego Postu, bardzo mocno zaufali Bogu i uwierzyli, że On może i chce pomóc nam przezwyciężać to, co może w tej chwili, po ludzku, wydaje się nam nie do przezwyciężenia, pokonać to, co po ludzku wydaje się niemożliwe do pokonania. Pamiętajmy – Bóg sprawił, że po 40 dniach deszcz, który wywołał potop przestał padać; i to także Bóg, w osobie Jezusa Chrystusa, przezwyciężył pokusy, pokonał szatana.
Jakie jest dla nas lekarstwo na współczesny potop, na te dzikie zwierzęta? Na te zewnętrzne zagrożenia i na to, co nas kusi od wewnątrz?
Część z nas wysłuchało wielkopostnych nauk rekolekcyjnych. Ks. prof. Paweł Podeszwa, biblista, uświadamiał nam, co oznacza posypanie popiołem. Ujmując biblijnie pokazał, że popiół jest symbolem i znakiem:
• smutku i żalu, płynącego z tego, że obrażaliśmy Boga i bliźniego;
• pokuty i nawrócenia – przyznajemy się do win i prosimy o miłosierdzie;
• oczyszczenia (kiedyś używano popiół do wyrobu mydła) – wyrażamy chęć oczyszczenia w sakramencie pokuty i pojednania, w Eucharystii, przez modlitwę, post i jałmużnę;
• wiary w zmartwychwstanie, obdarowania nadzieją – dlatego tym obrzędem rozpoczynamy przygotowanie do świąt Zmartwychwstania Pańskiego.
Ten poświęcony popiół można też jeszcze zabrać do domu. Został przygotowany dla tych, którzy nie mogli uczestniczyć we Mszy św. w środę popielcową.
Ks. Profesor zachęcał nas, aby wybierać błogosławieństwo, a nie przekleństwo. Błogosławić: to dobrze mówić, to mieć rozpromienione oblicze, to dzielić się darem pokoju. Przypominamy sobie, jak zwrócił uwagę na nasz język, który może być jak brzytwa. Ile słów wypowiadamy niepotrzebnie, lekkomyślnie, jak wielu naszych bliskich ranimy swoimi słowami. Człowiek im ma mniej do powiedzenia, tym więcej mówi.
Ks. Rekolekcjonista poruszył także temat postu – jakie funkcje może spełniać. A może być:
• uzdrowieniem
• sposobem wyrażania żałoby po śmierci bliskiej osoby
• jako forma prośby, aby Pan Bóg oddalił plagi, epidemie
• przygotowaniem do wypełnienia jakieś misji, jak np. Pan Jezus przed publiczną działalnością 40 dni pościł na pustyni.
Ks. Paweł postawił pytanie: co w poście jest najważniejsze? Najważniejsze, aby nasz post połączony był z miłością bliźniego, połączony z jałmużną.
W naukach stanowych dla mężczyzn ukazał rolę św. Józefa w życiu rodziny, a szczególnie podkreślił, jak piękny jest to wzór dla każdego mężczyzny. Kobietom zaproponował przykład Marty i Marii jako wzór do naśladowania w życiu codziennym. Większość tych homilii jest umieszczona na You tube – zachęcam do odsłuchania.
W ramach tych wielkopostnych rekolekcji zadajmy sobie pytanie: A jakie jest moje wielkopostne postanowienie? „Miej Wielki Post, dbając o małe rzeczy” – jak głosi hasło na naszym przykościelnym banerze. A może w Wielkim Poście ktoś z nas ma do spełnienia ważną misję, na wzór Noego?
Na płaszczyźnie parafii proponujemy w Wielkim Poście
• Wystrój kościoła – skromny, bez kwiatów i zbędnych dekoracji, a głównym jego elementem, obok krzyża, uczyniliśmy figurę Jezusa Frasobliwego, która w ciągu roku znajduje się w głównej kruchcie kościoła (był tutaj zwyczaj dotykania lub całowania kolana Pana Jezusa przy wyjściu z kościoła) – niech ten wystrój skłania nas do jeszcze większej modlitwy, wielkopostnej refleksji.
• Lekturę naszej gazetki parafialnej, tworzonej przez członków naszej wspólnoty, w której proponujemy ciekawe treści odnoszące się do liturgii, do wyglądu naszej świątyni oraz komentarze liturgiczne na kolejne niedziele Wielkiego Postu.
• Lekturę czasopisma „Chrystus i Ty” poświęconego św. Józefowi.
• Uczestnictwo w Gorzkich Żalach, w czasie których słowo Boże głosić będzie misjonarz – ks. prałat Florian Cieniuch przygotowujący się do wyjazdu na Kubę, a posługujący w naszej wspólnocie w każdy czwartek. Ofiary złożone podczas tego nabożeństwa będą jednym z wyrazów naszej wdzięczności za jego posługę.
• Uczestnictwo w Drodze Krzyżowej. Rozważania poruszające sprawy rodzinne czytane będą przez małżonków.
• Komentarz do Liturgii eucharystycznej w czasie każdej Mszy św. w niedziele Wielkiego Postu, aby uświadamiał nam wszystkim obowiązek troski o dobra materialne wspólnoty parafialnej.
• Przypominamy o korzystaniu z zakupionych medytacji „40 dni z Bogiem” i zdrapki wielkopostnej.
Bądźmy aktywni w tej wielkopostnej refleksji nad naszym życiem. A te wymienione wielkopostne propozycje niech nas wzmacniają w duchowej walce na pustyni naszego życia, niech pomogą pokonać wszelkie zagrożenia, pokusy, wszystko, co oddala nas od Boga. Amen.
Ks. kan. dr hab. Franciszek Jabłoński
Witkowo, 20 luty 2021 r.